วันพฤหัสบดีที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2552

มันคงจะดีกว่า...


มันคงจะดีกว่า...
หากชั้นจะเสียน้ำตาในวันนี้
ร้องไห้...ให้ความเสียใจทั้งหมดที่มี
กับการที่คนบางคนมาเปลี่ยนไป
เพื่อวันข้างหน้าของชั้น
หัวใจนั้นอาจเข้มแข็งขึ้นมาบ้างก็ได้
บทเรียนครั้งนี้ขอเก็บไว้สอนใจ
ว่าไม่มีใครๆ หรืออะไรๆ ที่จีรัง

จะแตกต่างกันเท่าไหร่...


จะแตกต่างกันเท่าไหร่...
ก็เธอยังมีใครต่อใครอีกล้นพ้น
แค่ชั้นรับเค้าเข้ามาเพียงหนึ่งคน
เธอจะร้อนรนไปทำไม
เธอเองก็บอกว่าไม่มีเวลา
ทีกับคนอื่นน่ะสรรหาให้เขาได้
ร้อยทั้งร้อย...ก็น้อยใจ
ให้ทนน่ะทนได้...แต่ไม่นาน

ในที่สุด....

คิดว่าคงจะเคยมีใคร ที่มีรักแรกและยังฝังใจอยู่ทุกวันนี้ แม้ว่าวัน เวลา จะล่วงเลยมานานก็ตามที ผมก็เป็นคนๆหนึ่ง ที่เคยพบรักแรก แม้กระทั่งปัจจุบันความรู้สึกที่มีให้เธอคนนั้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ระยะเวลากว่า10ปี ที่ผ่านมาเคยสารภาพรักไป และเธอคนนั้นก็รับรู้ตลอดมา แต่...เธอไม่เคยให้โอกาสเราเลยซักครั้ง แม้ว่าขณะนั้นเธอจะไม่มีใครก็ตาม ผมเคยพยายามหักใจและหลบหายไปจากเธอกว่า2ปี แล้วก็ต้องกลับมาเจอกันอีก(เพราะเพื่อนลืมไปว่าเราไม่อยากเจอเลยเรียกมาเจอซะงั้น)แต่ทุกอย่างยังเหมือนเดิม คือเธอก็ไม่คิดจะให้โอกาสผมอยู่ดี ทุกวันนี้ตัวผมไม่มีใคร แต่เธอมีเขาอยู่ ด้วยอายุของผมขณะนี้ ผมคิดว่าคงถึงเวลาที่จะหาใครซักคนเพื่อที่จะสร้างครอบครัวได้แล้ว จึงเริ่มที่จะเปิดใจรับคนอื่นเข้ามาแม้ภายในใจยังจะต้องพยายามลืมเธอให้ได้ซะที แต่สิ่งที่เธอทำกับผมในระยะหลังๆมันทำให้เกิดความสงสัยว่า เธอทำอย่างนี้ทำไม ชวนไปกินข้าวกับแม่ของเธอ ไปซื้อของ คอยโทรถามว่าอยู่ที่ไหน ทั้งๆที่เธอก็มีเขา เพื่อนๆหลายคนคอยย้ำอยู่ตลอดว่าให้ตัดใจ จนถึงตอนนี้คงถึงเวลาแล้ว...เพื่อตัวเอง

วันพุธที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2552

บอกใจว่า...


บอกใจว่าต่อไปจะไม่ร้องไห้
จะเก็บความรู้สึกไว้ในใจ
ไม่คิดถึงใครที่เคยมี
บอกใจว่าต่อไปจะไม่เหงา
จะไม่มานั่งเศร้าอย่างนี้
บอกใจว่าต่อไปบางที
จะมีคนใหม่มาแทนที่
ไม่มีคนใจร้ายคนเดิม
บอกใจต่อไปคงยิ้มได้
เพราะเค้าคนใหม่จะคอยเสริม
ว่ากำลังใจให้มาเพิ่มเติม
แทนคนเดิมที่เค้า...ร้างลา

เคยคิดเหมือนกัน....


เคยคิดเหมือนกัน
ว่าทุกๆวันนี้ฉันต่อสู้เพื่อใคร
เพื่อตัวฉันเองใช่ไหม
หรือเพื่อลมหายใจข้างหลังที่เฝ้ารอ
สรุปแล้วคงเพื่อทุกๆอย่าง
ก็มีบ้างบางครั้งที่ฉันท้อ
กับอุปสรรคมากมายที่เฝ้ารอ
แต่ก็เพียงชั่วขณะจิตที่คิดไป
เพราะอะไรคงไม่สำคัญเท่า...
กับการที่เราต้องต่อสู้เพื่อความฝันใฝ่
เพื่อนทำให้มันเป็นจริงให้ได้
เพื่อเรา...เพื่อใครๆข้างหลังที่คอยชื่นชม

วันว่างฟ้าอ้างว้าง


วันว่างฟ้าอ้างว้าง
เปลี่ยนรูปร่างทีละสี
คิดถึงคุณคนดี
ป่านฉะนี้เป็นอย่างไร
วันว่างฟ้าอ้างว้าง
หม่นหมางเคว้งคว้างร่ำไห้
คนดีเงียบหายไป
จดหมายหายไปไม่มา
วันว่างอ้างว้างจัง
เหลือความหวังร่ำโหยหา
คนดีไม่เห็นมา
รื้นน้ำตาระหลั่งรอ

วันวานเก่าก่อน...


วันวานเก่าก่อน
ไม่อาจย้อนคืนกลับ
เหมือนเปลวเทียนมอดดับ
ไม่อาจกลับคืนหลัง
มีเพียงพรุ่งนี้ข้างหน้า
ไขว่คว้าหาสิ่งวาดหวัง
เก็บอดีตไว้เป็นพลัง
คอยผลักดัน..ให้ก้าวเดิน

การตั้งความหวัง


การตั้งความหวัง
ไว้กับอะไรบางสิ่งบางอย่าง
ดูเป็นเรื่องไม่แน่นอน
อย่างช่วยไม่ได้
....................
การฝากความหวัง
ไว้กับใครบางคนก็เช่นกัน
เขาไม่อาจรับรู้
ว่าความหมายนั้นยิ่งใหญ่ขนาดไหน
....................
ด้วยเหตุนี้
ขอเธอจงใส่ความหวังทั้งมวล
ไว้ในตัวเธอ
นั่นเป็นเรื่องที่แน่นอนที่สุดแล้ว
เพราะมันจะทำให้เธอ
ไม่เจ็บปวดกับการรอคอย