วันนี้...และวันหน้า

เพียงสายลมพัดผ่าน
หัวใจที่เคยร้าวรานก็สดใส
ฉันไม่เคยคิดมากอะไร
ผ่านมาก็ผ่านไปธรรมดา
จะใส่ใจใครทำไม
ห่วงใยตัวเองดีกว่า
ในโลกนี้ยังมีอะไรที่มีค่า
ยังมีวันนี้...และวันหน้า
ที่มีค่า...ยิ่งกว่าเธอ

น้อยใจ...

ความรักของฉัน
...ที่มีต่อเธอ
ไม่เคยลดน้อย...ถอยลง
หัวใจของฉัน...มั่นคง
ซื่อตรง...มอบรักให้เธอ
...แต่ตลอดมา
การกระทำของเธอ
บั่นทอน...ใจรักของฉัน
...ทุกวัน-ทุกคืน
น้ำตาหลั่งไหลเพราะ......
น้อยใจ......
เพราะเธอมี...คนอื่น
...ทุกหยดคือรัก
...ทุกหยดคือห่วงใย
...ทุกหยดคือผูกพัน
อย่ากลัว...ความรู้สึกของฉันจะเปลี่ยนไป
เพราะในใจ...มีน้ำตา...อีกมากมาย
และ ความรัก ห่วงใย ผูกพัน
ก็ยังฝังอยู่ในนั้น...อีกเหลือเฟือ!!

ระหว่างทาง...ของการเดินทางถอยกลับ

เคยไหม...ที่คุณก้าวเดินไปข้างหน้า
แต่รู้สึกว่ามันเป็นการถอยหลังกลับ

เคยไหม...ที่ท้องฟ้าในโลกส่วนตัวของคุณ
กลับเปลี่ยนจากสีฟ้ามาเป็นเมฆครึ้มสีเทาหม่น
โดยไม่มีเค้าลางแห่งพายุร้าย

ทุกอย่างพัดพาคุณกลับไปสู่จุดเริ่มต้น
หรือไกลกว่านั้น...เปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นหยดน้ำตา
เปลี่ยนเสียงหัวเราะเป็นเสียงสะอื้นไห้
ความทุกข์เข้ามาทดแทน
วันเวลาแห่งความสุขของคุณจนหมดสิ้น

ความคาดหวังคือปัจจัยหลักของความทุกข์
ความฝันบางครั้งก็เป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดทุกข์
ชีวิตคนเรามีปัญหา เพิ่มมากขึ้นตามวันเวลาที่หมุนไป

ทุกๆ วันเหมือนกับต้องตื่นขึ้นมา
เพื่อเดินเข้าไปในสมรภูมิรบ ฟาดฟันกับปัญหา
หากคุณชนะคุณก็จะเดินจากมา พร้อมความสำเร็จอีกครั้งหนึ่ง
หากคุณแพ้คุณก็อาจล้มจมอยู่กับที่

แล้วจะมีใครสักกี่คนบนโลกใบนี้
ที่จะคอยยื่นมือให้ความช่วยเหลือเมื่อเราเจ็บปวด
เอาเข้าจริงในโลกใบนี้...เราจะมีใคร?
ใครที่เป็นของเราจริงๆ เกิดมาเพื่อเราจริงๆ

บทเรียนของการเดินถอยหลัง
ทำให้รู้ว่าความคาดหวัง มักมาพร้อมกับความผิดหวังเสมอ
เราคาดหวังว่าจะมีใครมาร่วมแบ่งปันความรู้สึก
คอยประคับประคองอยู่เคียงข้าง...คอยรับเมื่อเราล้ม
แล้วตั้งความหวังว่าเขาจะยืนอยู่เคียงข้างเราไปจนวันตาย
มีลมหายใจของกันและกันอย่างอบอุ่น

แต่ในโลกของความเป็นจริงก็คือ...เราต้องยืนด้วยตัวเองให้ได้
หายใจด้วยตัวเองให้ได้...ลุกด้วยตัวเองให้ได้
อ้อมแขนและลมหายใจของคนอื่น
เป็นเพียงส่วนประกอบ ที่ทำให้เราเต็มพร้อมสมบูรณ์

เราจำเป็นต้องก้าวเดินต่อไปให้ได้ แม้ไม่มีส่วนประกอบนั้นก็ตาม
ฉันได้เรียนรู้ว่า...ความฝันจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลง
เพื่อลดความเจ็บปวดในชีวิต

เช่นเดียวกับความรัก
สิ่งที่เรามอบไปอย่างทุ่มเท...โดยไม่เคยคิดถึงความผิดหวังที่จะ ตามมา
มักทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน

ความรัก...เปลี่ยนแปลงได้
รอยเท้าของเราเหยียบย่ำไปท่ามกลางความสับสน
บางครั้งเข็มนาฬิกาก็เดินเร็วขึ้น...บางครั้งกลับเดินช้าลง
ทุกอย่างไม่เป็นดั่งที่วาดหวังไว้เสียที
เพราะเราควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้

ความคิดของเขา...อาจทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน
แต่เราก็ยังจำเป็นต้องมีชีวิตอยู่...เพื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวด นั้น
ดังนั้นเมื่อมีน้ำตาและตัดสินใจว่าจะต้องเปลี่ยนแปลง อย่าหันกลับไปทางเดิม
เพราะเรากำลังจะเดินจากมันมา...อาจไม่ใช่เขาหรือเราเป็นคนไม่ดี

แต่ในบางเรื่อง...ก็อาจมีเหตุผลมากกว่าหนึ่งอย่าง
อย่าพูดว่าเราทำเพื่อเขา...แต่กลับเอาตัวของเราเป็นที่ตั้ง
เพราะนั่นไม่ใช่รักที่แท้จริง

ถ้าบนทางเดินที่ผ่านมาเราก้าวเร็วเกินไป
มองย้อนกลับไปดูตัวเองใหม่...แล้วหัดเดินให้ช้าลง

74 คำหวานๆ โดนๆ ซึ้งๆ

1.เธอไม่ต้องใช้กบเหลาดินสอหรอกนะ.............เพราะคำพูดและหน้าตาของเธอแหลมพอที่จะแทงใจฉันให้อ่อนได้

2.อยากมีพาวเวอร์พอยต์ ............จะได้พรีเซ้นความรักของฉันที่มีต่อเธอได้

3.ตายแล้ว!!! เธอรู้ไหม? เธอทำให้ขยะล้นโลกนะ...............เพราะหัวใจใช้แล้วของฉันที่เธอไม่ต้องการมันแล้วไม่สามารถรีไซเคิลได้

4.เธอไม่ต้องแปลกใจหรอกนะที่หาชื่อตัวเองในพจนานุกรมไม่เจอ...........เพราะมันอยู่ในใจฉัน

5.ว่ากันว่าถอดสแควรูดน่ะมันถอดยากนะ........แต่ฉันว่าถอดเธอออกจากใจฉันมันยากยิ่งกว่าเสียอีก

6.เฮ้อ...เรามีแต่พาสเวิร์ดเข้าสู่อินเตอร์เน็ต......แต่ไม่มีเมซเซสเข้าสู่หัวใจเธอเลย

7.พรมแดนที่มนุษย์สร้างขึ้น ไม่ว่าจะพรมแดนที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติก็ไม่มีพรมแดนไหนมาคั่นหัวใจเราสองให้ห่างไกลกันได้หรอก

8.ยังตัดสินใจไม่ได้ใช่ไหม เอางี้ โยนหัวก้อยกัน ถ้าออกหัว เธอมาเป็นแฟนฉัน ถ้าออกก้อย ฉันจะยอมเป็นแฟนเธอ

9.อยากเอาชีวิตฉันหรอ?.......ยิงเลยสิ....ยิงมาที่กลางหัวใจเลย...แต่เธอจะเจ็บหน่อยนะ เพราะในนั้นน่ะ...............มีเธออยู่

10.ขอยืมลายมือสวยๆหน่อยได้ไหม....จะเอาจดทะเบียนสมรส

11.เอามีดมาแทงเลยสิ แทงตรงหัวใจเลยนะ ฉันไม่เจ็บหรอก แต่เธอน่ะแหละที่จะเจ็บ.............เพราะเธออยู่ในใจเธอไง

12.ใช่สิ ฉันมันคนไร้หัวใจ...ก็เธอเอาหัวใจฉันไปหมดแล้วนี่

13.ถ้าฉันมีปืน 2 อัน ฉันจะแบ่งให้เธอหนึ่งอัน.........เราจะได้มี GUN และ GUN ไง

14. ถ้าเธอเป็นโคลน ฉันจะเป็นค ว า ย............จะได้จมปลักรักเธอตลอดไป...

15.เดินดีๆ นะน้อง.......ระวังจะสะดุดรักพี่ล่ะ

16.ฉัน : นี่ๆรู้ไหม เวลาเห็นหน้าคุณทีไร มักจะเป็นโรคชักทุกทีเลยอ้ะ?
เธอ : ?? โรคชักไรเหรอคะ?
ฉัน : โรคชักจะใจอ่อน

17. ฉันน่ะไม่ติงต๊องหรอก แต่ ThinkinG OF YoU

18. ฉัน : เมื่อวานนะเสียเวลาตั้งนาน
เธอ : ทำไมเหรอ?
ฉัน : หลงทางในหัวใจเธอ

19. ขอปรึกษาปัญหาหากฎหมายหน่อยได้ไหม........ข้อหาลักลอบแอบชอบผู้อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต ผิดกฎหมายมาตราไหนครับ?

20. อยากเป็นแก้วน้ำ....เธอจะได้รินใจใส่ไว้

21.ถึงแม้อับบลาฮัมลินคอล์นจะเลิกทาสไปแล้ว........แต่ทำไมหัวใจฉันยังตกเป็นทาสของเธออยู่เลย

22.ท่าทางเธอจะมีโชคนะ ฉันเป็นหมอดู.... ดูดวงจากหมายเลขโทรศัพท์..............ไหนบอกเบอร์มาสิ..ฉันจะทายให้ ((ขอเบอร์แบบเสี่ยวๆ))

23.ผมจะต้องไปรับลอตเตอรี่มาขายล่ะครับ............เพราะความรักของคุณ..มันทำให้ผมตาบอดซะแล้ว

24.นี่เรารักเธอ...เธอโกรธเปล่า?
กรณี1ไม่โกรธ งั้นเป็นแฟนกัน
กรณี2 โกรธ งั้นก็รักเราคืนซะสิ

25." นี่ๆ ขอคำดิ!!!! " " คำว่า "รัก" น่ะ " ((เอาไว้เล่นตอนกินข้าว))

26.ฉัน : เปิดบัญชีรึยัง?
เธอ : เปิดแล้ว
ฉัน : เหรอ..งั้นจะได้เอาใจไปฝาก

27.ฉัน : เธอมีญาติเป็นสไปเดอร์แมนรึป่าว?
เธอ : ไม่มี...
ฉัน : มิน่าไม่มีเยื่อใยให้บ้างเลย

28.จะเรอให้คุณฟัง.....เรอทัก--รักเทอ

29.เวลา คุยโทรศัพท์กัน
เรา:ตัวเองถือหูโทรศัพท์ข้างไหนอยู่อ่ะ
เค้า: ข้างซ้าย/ข้างขวา
เรา:เค้ารักตัวเองนะ ตัวเองเปลี่ยนข้างถือได้ป่ะ? (เปี่ยนข้างแล้ว)
เรา:ตัวเองถือหูโทรศัพท์ข้างไหนอ่ะ?
เค้า:ข้างซ้าย/ข้างขวา
เรา:เค้าเกลียดตัวเองแล้วอ่ะ
เค้า:ทำไมอ่ะ? เรา:ก้อเค้ารักตัวเองข้างเดียวอ่ะ

30.เวลานั่งอยู่
เรา:ตัวเองๆ..เปลี่ยนที่นั่งได้ป่ะ?
เค้า:อ้าว...แล้วให้เราไปนั่งไหนอ่ะ?
เรา:มานั่งในใจเราไง...

31.เรา :เธอๆผมเรายาวยังอ่ะ?
1.เค้า:ยังไม่ยาวเลยอ่ะ...
เรา:ยังยาวไม่พอจะมัดใจเธอเลยเหรอ
2.เค้า:ก้อยาวแล้วนิ
เรา:ยาวพอจะมัดใจเทอได้ยังอ่ะ?

32.เวลาคุยโทรศัพท์กัน
เค้า:อยู่ที่ไหนอ่ะ?
เรา:อยู่ในใจเธอ
เค้า:ทำอะไรอยู่อ่ะ?
เรา:ทำใจไม่ให้รักเธอ

33.ฉัน : นี่เธอที่บ้านไม่มีเก้า้อี้ให้นั่งเหรอ?
เธอ : ทำไมคะ ???
ฉัน : ก็เธอชอบมานั่งในใจเรา

34.อยากเป็นกาแฟกระป๋อง..............จะได้เป็นหนี่งในใจคุณ

35.ถ้าฉันมีรองเท้าจะแบ่งให้เธอข้างหนึ่ง............เราจะได้อยู่คู่กันตลอดไปไง

36.ฉัน : แถวนั้นอันตรายครับระวังลื่นนะครับ...
เธอ : ทำไมหล่ะคะ?
ฉัน : ก้อหัวใจผม...ละลายอยู่แถวๆนั้นอ่ะครับ

37.โอ๊ย!!...อย่ากำแรง.............ยังไงเราก็ยอมเป็นลูกไก่ให้เธออยู่แล้วน่า

38.ช่วงนี้กำลังเบลอๆนะ...........เบลอว่ารักแถบ--แบบว่ารักเทอ

39. เรา : ที่บ้านมีน้ำมันมั้ยอ้ะ?
เค้า : มีอ้ะ...ทำไม?
เรา :จะได้เอามาทอดสะพานรักของเรา

40.เธอ : อากาศเย็นออกทำไมไม่ใส่เสื้อ ไม่หนาวเหรอไง?
เรา : ไม่หนาวหรอก...เพราะอยู่ใกล้เธอแล้วอุ่นใจ ((ไว้เล่นตอนหน้าหนาว))

41. เรา : ตัวเองแถวบ้านมีถ่านขายป่ะ?
เธอ : มีดิ
เรา : ฝากซื้อหน่อยได้ป่ะ?
เธอ : จาเอาไปทำอะไรอ่ะ?
เรา : เอามาเติมรักให้เต็ม

42.ฉัน: นี่เธอๆช่วยหันหน้ามาให้ฉันเห็นทั้ง 2 ข้างหน่อยซิ
เธอ : ทำไมล่ะ?
ฉัน : ก้อฉันไม่อยากหลงรักเธอข้างเดียวไง

43.ฉัน : โอ้ย..อยากเป็นเส้นเลือดใหญ่จังเลยอะ...
เธอ : ทำไมล่ะ?
ฉัน : ก็จะได้ใกล้หัวใจเธอไงละจ๊ะ

44.พบเธอทีไรก็เจอทุกทีเลย..............เจอละไม---ใจละเมอ

45.เรา:เธอๆมีเหรียญบาทป่ะ?
เค้า:เอาไปทำไมหรอ?
เรา:เอาไปโทรบอกแม่ว่าเราเจอเนื้อคู่แล้ว

46.เรา : เดี๋ยวพี่ซื้อนาฬิกาให้เอามั้ย?
เค้า: จะให้หนูใส่ไปทำไมคะ? ตั้ง2เรือน..?
เรา: ก็เราจะได้ไม่ลืมวันเวลาที่เราอยู่ด้วยกันไงล่ะจ๊ะ...

47.เดินๆอยู่
เรา : อ๊ะ ผึ้ง !!! ( พลางชี้นิ้วไปข้างหัวใจเค้า)
เธอ : ???
เรา : เพิ่งจะรู้ว่ารัก

48.เรา: เห็นคุณเเล้วอยากจะซื้อบริษัทการบินไทยให้จังเลย
เค้า : ทำไมอ่ะ?
เรา : ก้อมัน"รักคุณเท่าฟ้า"อ่ะ

49.ฉันเป็นโรคไตระยะสุดท้าย...........ไตหาหัวจาม--ตามหาหัวใจ

50.พระเยซูรักทุกคน................แต่ฉันไม่ใช่พระเยซูฉันจึงรักเธอคนเดียว

51.ใช่ฉันมันคนหลายใจ..................แต่รู้ไหมทุกใจมีแต่เธอคนเดียว

52.โอ๊ย!!เจ็บคออ่ะ....................ก็ความรักมันค้ำคอ

53.โอ๊ย!!เราเดินตกหลุมอ่ะ...........ตกหลุมรัก

54. เธอน่าขึงจังเลย..........ขึงทิด--คิดถึง

55.เค้า :นี่ๆ...เดี๋ยวคาบต่อไปเรียนชั้นไหนหรอ??
เรา : ชั้นรักเธอหล่ะ ((ใช้ตอนอยุ่ห้องเดียวกันระหว่างเปลี่ยนคาบ))

56.เรา : หน้าอย่างคุณน่าจะเป็นเด็กช่างนะ
เค้า : ???
เรา : ช่างน่ารักอะไรเช่นนี้

57.เรา : เธอมีเข็มกะด้ายไหม?
เค้า : เอาไปทำอะไรหรอ?
เรา : เอามาเย็บใจน่ะสิ เห็นหน้าเธอ แล้วใจจะขาด

58.เรา : ของเราหายอ่ะ ไม่รู้ว่าลืมไว้ที่เธอป่าว?
เค้า : ลืมไรไว้อ่ะ? เดี๋ยวช่วยหา...
เรา : หัวใจเราไง

59.เรา : ดูท้องฟ้าสิเล็กจัง...
เค้า : ทำไมหรอ?
เรา : เขียนคำว่า รักเธอ ยังไม่พอเลยอ่ะ

60.เรา : ทำยังไงดีเราลืม?
เค้า : ลืมอะไรหรอ?
เรา : เราลืมเธอไม่ได้

61.เรา : หิวจัง
เธอ : ก็ไปหาอะไรกินสิ
เรา : กะว่าจะสั่ง....
เธอ : ??
เรา : สั่งพิซซ่า หน้าความรัก สลัดผัก ความคิดถึง เฟรนชฟราย ความคำนึง คิดถึง&ห่วงใย

62.เรา : นี่รู้ป่ะ? เธอเป็นคนโลภมาก
เค้า : เอ้า...เราโลภตรงไหน? เราทำไรผิดเนี๊ยะ?
เรา : ก็เธอเล่นเอาหัวใจเราไปทั้ง 4 ห้องเลย

63. เรา : นี่ๆช่วยอะไรหน่อยได้มะ?
เค้า : อ่า...ทำไรคะ?
เรา : ช่วยเดินไปตรงกระจกแล้วบอกคนนั้นว่าเราคิดถึง

64. เรา : เหนื่อยมั้ยที่มาเดินเล่นในใจผม?
เค้า : แหวะ...น้ำเน่า
เรา : ถึงน้ำเน่าแต่ยังเห็นเงาจันทร์นะ...
เค้า : โอ..เสี่ยวมาก
เรา : เสี่ยวนักเพราะรักเธอ
เค้า : นี่เธอเบลอป่าวเนี่ย?
เรา : เบลอว่ารักแถบ-แบบว่ารักเธอ
เค้า : กรรม กรรม กรรม กรรม ((รวมมิตร))

65.เรา: รู้เปล่าว่าเที่ยวทะเลตอนไหนสวยที่สุด?
เค้า : ตอนไหน
เรา:ก็ตอนที่มีเธออยู่ด้วยไง

66.เรา : นี่ๆหันไปทางซ้ายหน่อยสิ
เค้า : ทำไมอะ?
เรา :น่า...หันหน่อยสิ
เค้า: อะ...แค่นี้พอยัง
เรา : อืมใช้ได้ๆ
เค้า :ให้หันทำไมอะ?
เรา : อยากให้ใจมันตรงกันหน่อยอะ

67. เรา : นี่ๆๆ..เราว่าเธอโดนแล้วนะ
เค้า : โดนไร
เรา : ก้อโดนเรารักแล้วไง

68.เรา : ทำไมวันนี้เรามองเธอเราเจ็บตาจัง
เค้า : อ้าว...ทำไมเธอมองเราแล้วเจ็บตาล่ะ
เรา : ก็เธอสวยเตะตางัย

69.เรา: เธอๆๆ
เธอ: มีไรเหรอ?
เรา: เก็บปากกาให้หน่อยดิ
เธอ: นี่จ๊ะ.....
เรา:แล้วอย่าลืมเก็บหัวใจเราที่ตกอยู่ข้างๆปากกาด้วยนะ

70.ถ้า คุณต้องออกไปนอกโลก คุณจะเอาของสิ่งใดติดตัวคุณไป?~
1. รองเท้า / ไปวิ่งในหัวใจเธอ
2. กล่อง / ไว้เก็บใจของเธอ
3. เชือก / ไต่ขึ้นมาจากหลุมอวกาศที่เธอขุดไว้
4. พลาสเตอร์ / แปะแผลใจ
5. หมอน / ฝันถึงเธอ

71.เรา: เฮ่ย !! อย่า!......
เค้า : อย่าอะไร?
เรา:อย่าทำให้ฉัน ...รักเทอ

72.เรา: เอ่อ...โทษที
เค้า : มีอะไรเหรอ?
เรา : ช่วยยกขาหน่อยได้ไหม?
เค้า : ทำไม?
เรา : ก็เทอเหยียบหัวใจเราอยู่น่ะ

73. เรา : เธอตอนนี้อากาศเป็นไงมั่งอ่ะ?
เค้า : ร้อนอ่ะ
เรา : งั้นสงสัยเราให้ความอบอุ่นเธอมากเกินไป

74. เรา : เธอเป็นโรคหัวใจรั่วรึป่าว?
เค้า : ทำไมหรอ?
เรา : ก็เราใช้ความรักเติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็มสักที

เข้มแข็งเอาไว้

นั่งรอเธอเสียนาน
ตั้งแต่วันวานจนถึงวันนี้
ถึงเวลาที่ต้องไปเสียที
ไปในที่ ที่หวังและตั้งใจ
เสียเวลากับเธอมานาน
แค่สัญญาผ่านๆ ฉันไม่อยากได้
เข้มแข็งเอาไว้นะหัวใจ
เดินไปร้องไห้ไปหัวใจคงชินเอง.

สำหรับคนมีความรัก

สำหรับคนมีความรัก
ทุกความรู้สึกล้วนเป็นความรัก
เห็นอะไรก็คิดถึงคนรัก..
หายใจเข้าเป็นความรัก หายใจออกเป็นความคิดถึง
ทุกลมหายใจอุ่นอวลด้วยกลิ่นไอความอาวรณ์ ห่วงหา
สารพันความรู้สึก หลากหลายอารมณ์
แต่ทั้งหมดก็มาจากความรู้สึกเดียว
ที่เรียกว่า "ความรัก"

ความรักที่ดลบันดาลให้ใครคนหนึ่ง
สามารถทำอะไรได้มากมาย
เขียนหนังสือได้เป็นเล่มๆ เพื่อจะบอกใครเพียงคนเดียว
ว่าความรักไม่เคยจางหายไปไหน
ความรักยังอยู่..และความรักที่งดงามนั้นก็ไม่เคยตาย..
ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านเนิ่นนานแค่ไหน
ไม่ว่าความรักจะเดินทางถึงจุดหมายปลายทางหรือไม่
ใครคนหนึ่งก็ยังคงมีรักเดียว
และทุกวินาทีก็ยังคิดถึงแต่คนรัก..

เพราะคนเรามีชีวิตอยู่ได้ด้วย
ความรัก ความหวัง และความฝัน
ถ้าเมื่อไหร่ไม่มีสามอย่างนี้ชีวิตนั้นก็เหมือนตายไปแล้ว..

ความรัก . . . คืออะไร?

เรื่องที่ทุกคน . . . อยากจะได้คำตอบตายตัว
เพียงแต่ว่า . . . ไม่เคยมีใครหาคำตอบที่ชัดเจนได้เลยสักคน
เพราะ . . . ความรักมีหลายรูปแบบ
ที่ของแต่ละคน . . . ก็ไม่เหมือนกัน

ความที่เจ็บปวด คือ ความรักที่ไม่ได้เป็นเจ้าของ
เมื่อเรารักใครสักคนแล้ว . . .
ย่อมอยากจะเป็นเจ้าของความรัก กันทุกคน

แต่จะมีสักกี่คน . . . ที่จะได้ครอบครองมันไว้ได้
เพราะความรัก . . . เหมือนกับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปได้เสมอ
ไม่มีอะไรแน่นอน . . . เอาอะไรจากมันไม่ได้เลย

แต่สิ่งที่มันให้เรา คือ ความเจ็บปวดปนความหวาน
ยิ่งคุณอยากจะลิ้มลอง . . . ความหอมหวานของมันเท่าไหร่
คุณก็จะยิ่งถลำลึก ไปกับความเจ็บปวดนั่น
. . . จนอาจจะยากที่จะถอนตัวออกมาได้

บางครั้ง. . . ความหวานก็หมดไป
. . . ก่อนที่จะลึกมากนัก แต่ก็เจ็บมากมายเช่นกัน
แต่. . . ก็ยังมีอีกหลายคน ที่พร้อมจะลองดู
บางคน. . . แสวงหาความรักมากมาย
ใช้หัวใจฟุ่มเฟือย เพื่อตามหารักแท้. . .

รักแท้. . . แต่ยากที่จะครอบครอง
เพราะบางครั้ง. . . อาจจะเป็นรักต้องห้าม
ระหว่างพี่น้อง ระหว่างคำว่า. . . เพื่อนสนิท
ระหว่างคำว่า. . . คนที่มีเจ้าของแล้ว
หรือ ระหว่างคำว่า . . . ไม่เหมาะสม

มันยาก. . . ที่คุณจะดูแลมันตลอดเวลา
เมื่อไหร่ที่คุณรัก คุณอยากครอบครอง. . . แต่เป็นไปไม่ได้
ก็คิดเสียเถิดว่า . . . ยังดีกว่าไม่ได้รัก

ขอบคุณบทความจาก โพสต์สไมล์

เพราะใจมีเพียง......หนึ่งเดียว

ฉันมีหัวใจไว้......
......ใส่ใจ
ฉันมีร่างกายไว้......
......ห่วงใย
ฉันมีสองแขน......
......อ่อนไหว
จะโอบกอดใคร......
ก็คงอุ่นไม่พอเพียง!!
ฉันมีสองตาไว้......
......ดูแล
มีปากไว้แค่......
......ส่งเสียง
บอก "รัก" แบบไม่ลำเอียง
เพราะใจมีเพียง......
......หนึ่งเดียว

ทิ้ง...

น้ำตา......แห้งไป
หัวใจ......รกร้าง
ความรู้สึก......เปล่าว่าง
เมื่อเธอ......จากไป
ไม่เห็น......บอกฉัน
จะกลับ......เมื่อไหร่
ทำไม......เปลี่ยนไป
ทิ้งใจ......ฉันไว้
......ลำพัง......

ช่วงเวลาของความรัก

ช่วงที่ 1 : ความฝัน ตอนเริ่มคบกัน
แรกๆ คุณรู้สึกหลงใหลในตัวเขา จนไม่มีกะจิตกะใจจะทำอย่างอื่น คงเคยมีบ้างหรอก
ที่คุณเฝ้าแต่วาดรูปหัวใจมีศรปักอก แล้วสลักชื่อคุณกับเขาลงไป
เดินไปยิ้มไปคนเดียวด้วยความคิดถึงเขา เวลาคุยกับเพื่อน
ไม่พ้นเรื่องของเขาอีกนั่นแหละ จนเพื่อนๆ เบื่อหน่าย
ในช่วงที่คุณตกหลุมรักตอนแรกๆ ยากจะบอกได้ว่า
ความรักของคุณจะยืนยาวต่อไปหรือไม่ เพราะท่าทางพึงพอใจ
โดยเฉพาะรูปลักษณ์ภายนอก
โดยไม่คำนึงถึงความรักเท่าใดนัก
บางทีเขาอาจจะทำเรื่องที่เหลวไหลหรือแย่แค่ไหน
คุณก็มองไม่เห็น เพราะความหลงยังบังตาอยู่
แม้ความจริงเป็นสิ่งโหดร้าย
แต่เราต้องยอมรับ เมื่อคุณพบแต่เนิ่นๆ ว่า
เขาไม่ควรค่าแก่การที่คุณจะต้องเสียเวลากับเขา
ดังนั้นในตอนที่ความรักยังหวานชื่นอยู่นั้น
ต้องพยายามรักษาสมองให้ปลอดโปร่ง อย่ารักจนโงหัวไม่ขึ้น
คำถามง่ายๆ ที่คุณควรถามตัวเองเบื้องต้นก่อน เช่น
เขาอ่อนหวานไหม
อารมณ์รุนแรงหรือไม่ สิ่งที่เขาปฏิบัติต่อคุณ
เป็นสิ่งที่คุณชอบหรือเปล่า
ถ้าคำตอบคือ ไม่แน่ใจ
ก็ต้องทบทวนแล้วว่าความสัมพันธ์ของคุณจะเกิดปัญหา
ในอนาคตหรือเปล่า แต่ช่วงการตกหลุมรักอย่างเป็นบ้าเป็นหลังนั้น
ไม่ใช่ช่วงที่ยืนยาวนัก
บางครั้งหากความสัมพันธ์สนิทชิดเชื้อเกินไป
เกิดร้าวรานได้ง่าย และหนุ่มสาวหลายคู่ทีเดียวที่เลิกรากันในช่วงนี้

ช่วงที่ 2 : เผชิญความจริง
ช่วงนี้เป็นระยะที่คล้ายกับคุณร่อนจากฟ้ามาสู่ดิน
ถ้าคุณบินยิ่งสูงโอกาสตกลงมายิ่งแรง ซึ่งต้องเตรียมไอน์สไตน์ หรือแฟรงเกนสไตน์
มิฉะนั้นโอกาสที่คุณจะลุ่มหลง รูปลักษณ์ภายนอกเขาสูงกว่ามันสมองเขาแน่
จากตรงจุดนี้ คุณจะเห็นสิ่งที่ไม่อยากเห็น เช่น
เขาเล่าเรื่องตลกให้ฟังในขณะที่ข้าวยังเต็มปากอยู่
คุณเริ่มมองเห็นความไม่น่ารักเสียแล้ว คุณอาจพบเรื่องน่าเบื่อ
หรือไม่เข้าท่าหลายอย่างของเขา จุดบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ
ทำให้คุณเลิกรากับเขาได้
ทั้งที่ตอนแรกคุณประทับใจเขาไปหมด ทั้งรูปร่างหน้าตา
กิริยาท่าทาง การแต่งตัว
พอมาถึงช่วงนี้ ทำไปทำมา
หลายสิ่งหลายอย่างเริ่มขัดหูขัดตามากขึ้น
ขณะที่เขา ก็มีอาการไม่ต่างไปจากคุณเท่าใดนัก
ดังนั้นในช่วงที่คุณลังเลว่าจะไปจากเขาหรือเปล่า
ช่วงนี้จึงเป็นช่วงที่ทดสอบคุณทั้งสองได้ดีที่สุด
ลองพิจารณาอย่างรอบคอบว่า
จุดบกพร่องของเขา จะนำไปสู่การแตกแยกในที่สุดไหม
หรือเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย
ที่ไม่ตรงกับความสมบูรณ์แบบที่คุณจินตนาการหรือคาดหวังไว้
ถ้าคุณรักเขาจริงๆ
เรื่องดังกล่าวไม่น่าเป็นอุปสรรคมากเท่าใด
และจำเป็นต้องพิจารณาว่าข้อเสียเหล่านี้ จะทำให้ความรักของคุณ
ดำเนินต่อไปได้หรือไม่
ถ้าคุณตัดสินใจที่จะให้โอกาสทั้งสองฝ่ายควรพูดจาเปิดอกกัน
จะมีประโยชน์กว่า
หรือแม้กระทั่งการใช้อารมณ์ขันเข้าช่วยบางครั้ง
หากคิดว่าข้อเสียของเขามากจนกลบข้อดีเกือบหมด
โบกมือลาคงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

ช่วงที่ 3 : โลกของคนสองคน
เมื่อคุณโชคดีผ่านสองช่วงแรกมาได้ แสดงว่า
ความรักเขาสู่ภาวะที่มั่นคงแล้ว
กลายเป็นโลก ของคนจะนำมาใช้เรียกคุณกับเขาในตอนนี้ และคำว่า
"ฉันรักคุณ" ก็เหมาะกับช่วงนี้เช่นกัน
เขาจะเป็นคู่ครองตัวจริงของคุณ รักและห่วงใยกันเสมอ
มีความใกล้ชิดสนิทสนม
และให้ความอบอุ่นซึ่งกันและกันได้ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด
คนที่คุณอยากจุมพิตเพียงคนเดียว
ระบายความในใจและปรึกษาหารือกันได้
เริ่มวางแผนจะก่อร่างสร้างครอบครัวในอนาคต
ไม่ว่าอุปสรรคใดมาขวางกั้น
ก็พร้อมต่อสู้และเป็นกำลังใจให้กัน
ทว่ามาถึงขั้นนี้ ยังไม่รับประกันว่า
คุณจะครองคู่กันเป็นนิรันดร์ได้
ในช่วงนี้คุณจึงต้องดูว่า เขามีความคิดเข้ากับคุณได้ไหม
รับผิดชอบมากเท่าไร
ยังรักที่จะใช้ชีวิตโสดร่วมกับเพื่อนๆ มากกว่าคุณหรือเปล่า
ถ้าคำตอบในคำถามดังกล่าวยังไม่แน่นอน แสดงว่า
ความสัมพันธ์ยังไม่แน่นแฟ้นพอจะลั่นระฆังวิวาห์ได้
บางครั้งความจริงก็เป็นเรื่องทรมาน แต่ถ้าหลบหนีมัน
คุณจะยิ่งเจ็บปวดทวีคูณ
ลางบอกเหตุบางย่าง เช่น การทะเลาะเบาะแว้ง
และสภาพแวดล้อมที่ตึงเครียด
แม้จะทำให้ความสัมพันธ์ของคุณ ตื่นเต้นหรือหวือหวา
แต่ถ้ามีเงาของความรุนแรงแฝงอยู่ตลอด
จนร่องรอยของความปริร้าวที่เริ่มปรากฏการแยกจาก
ควรเป็นหนทางที่น่าพิจารณาด้วยเช่นกัน
เมื่อก้าวเข้าสู่ช่วงที่ 3 แสดงว่า
พื้นฐานความรักคุณเริ่มลงหลักปักฐาน
แต่อย่าเพิ่งวางใจ แม้ว่าคุณจะมีต้นทุนแน่นอนจำนวนหนึ่ง
แต่ถ้าคุณปล่อยไปตามสภาพโดยไม่รดน้ำพรวนดินต้นรัก
ความรักจะจืดจางได้เช่นกัน

แล้วความรักของคุณตอนนี้ล่ะ อยู่ช่วงไหน?

ขอบคุณบทความจาก โพสต์สไมล์

เธอไม่มา

วันเวลา......ล่วงเลย

คนคุ้นเคย......ไม่กลับมา

คนที่ใจ......เคยใฝ่หา

คนที่ว่า......ต้องจากไกล

เนิ่นนาน......จนอ่อนล้า

คอยเวลา......จนหวั่นไหว

เพื่อยอมรับ......กับหัวใจ

ถึงยังไง......ก็ไม่มา

ใหม่...สำหรับฉัน

ความรักเป็นเรื่องเก่า
ที่เราเคยได้รับรู้
ตอนที่มีเธออยู่
เดินเคียงคู่ข้างๆฉัน
ความรักเป็นเรื่องเก่า
ที่เราเคยเดินด้วยกัน
เคยใกล้อยู่ทุกวัน
แล้วเธอนั้นมาจากไป
ความรักเป็นเรื่องเก่า
เป็นเรื่องราวที่ผ่านไป
แต่คงลืมเธอไม่ได้
เพราะยังใหม่...สำหรับใจฉันเอง

จิ๊กซอว์ที่ไม่ได้อยู่ข้างกัน

บนโต๊ะตัวหนึ่ง มีจิ๊กซอว์กระจัดกระจายอยู่เต็มเกลื่อนกลาด
ยังไม่มีชิ้นไหนถูกปะติดปะต่อกัน

ที่มุมโต๊ะด้านหนึ่ง จิ๊กซอว์สองตัวนอนสงบนิ่งอยู่ใกล้ๆกัน
ลวดลายของทั้งสองเป็นสีฟ้าอ่อนของท้องฟ้ายามเช้าเหมือนกัน
คล้ายๆว่าจะเป็นจิกซอว์ที่อยู่ข้างกันในรูปที่สมบูรณ์

จิ๊กซอว์ทั้งสองตัวจึงค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าหากัน
เริ่มหมุนตัวช้าๆ พยายามหามุมที่จะประสานกับอีกฝ่ายให้เป็นหนึ่งเดียวกัน
ใช้ส่วนเว้าของเรา ไปสอดรับกับส่วนโค้งของเขา
หาส่วนเว้าแหว่งของเขา มารับส่วนป้านเทอะทะของเรา.....
ทั้งคู่พยายามอยู่อย่างนั้น......

เวลาผ่านไปวันแล้ววันเล่า จิ๊กซอว์ทั้งสองพยายามอย่างมากที่จะต่อกันให้สนิท
มุมแล้วมุมเล่าที่ลองปรับ เหลี่ยมแล้วเหลี่ยมเล่าที่พยายามประสาน
ไม่มีครั้งไหนจะต่อกันได้อย่างสนิทไร้ช่องว่างส่วนเกินเลย

สุดท้าย จิ๊กซอว์ตัวที่ใหญ่กว่าจึงยอมแพ้ เคลื่อนตัวจากไป
จิ๊กซอว์ตัวเล็กกว่าร้องเรียกด้วยเสียงโศกเศร้า

"เธอจะไปไหน ฉันทำผิดอะไรเหรอ เธอถึงต้องจากฉันไป ฉันไม่ดีตรงไหน ทำไมเธอต้องยอมแพ้แบบนี้ด้วย เธอไม่สงสารฉันเลยหรือ ไม่เสียดายวันเวลาที่เราพยายามต่อประสานให้เป็นหนึ่งเดียวกันหรือ"

จิ๊กซอว์ตัวใหญ่หันกลับมาด้วยสีหน้าปวดร้าว เอ่ยเสียงเรียบ

"ทำไมเธอถึงคิดว่าเธอทำผิด การที่เราต่อกันเป็นชิ้นเดียวไม่ได้ มันไม่ใช่ความผิดของเธอ ไม่ใช่ความผิดของฉัน เพียงเพราะว่าเราไม่ได้เป็นจิกซอว์ที่ถูกออกแบบมาให้อยู่ข้างกัน ก็เท่านั้น และฉันก็กำลังยอมรับมันด้วยความเจ็บปวด....ฉันเสียใจที่ทำเธอบอบช้ำจากการที่เราพยายามดัดตัวเองให้ประสานกับอีกฝ่าย แต่ก็รู้ใช่ไหม ว่าฉันก็บอบช้ำไม่ต่างกับเธอเลย เวลาและความพยายามของเรามันไม่สูญเปล่าไปหรอก เพราะอย่างน้อย มันก็ทำให้เรารู้ว่าส่วนโค้งของเรามันโค้งแค่ไหน ส่วนเว้าของเรามันลึกเท่าไหร่ และเราควรจะหาจิ๊กซอว์รูปร่างแบบไหนมาเติมเต็มช่องว่างที่เราขาดไป ร้องไห้อยู่ตรงนั้นเถิด และทิ้งความโศกเศร้าทั้งหมดไว้ตรงนั้น เมื่อเธอแข็งแรงดีแล้ว เธอจงตามหาจิ๊กซอว์ตัวที่ถูกสร้างมาอยู่ข้างๆเธออย่างแท้จริง ถึงวันนั้นเธอคงเข้าใจสิ่งที่ฉันพูดในวันนี้"

จิ๊กซอว์ตัวใหญ่จากไปแล้ว
แต่เรื่องราวยังดำเนินต่อไป
ร่องรอยบอบช้ำและเสียงร้องไห้ของตัวจิกซอว์มากมาย
ยังคงแว่วมาจากทั่วทุกจุดบนโต๊ะ........

สุดท้ายแล้ว จิ๊กซอว์ของภาพชื่อความรักนี้จะถูกประกอบเป็นรูปที่สมบูรณ์สวยงามได้หรือไม่....ไม่มีใครรู้

และถึงตอนนี้ จิ๊กซอว์ตัวเล็กผู้น่าสงสารตัวนั้น จะเข้าใจสิ่งที่จิ๊กซอว์ตัวใหญ่พูดหรือยัง.....ไม่มีใคร

รู้ยิ่งไปกว่านั้น คำพูดของจิ๊กซอว์ตัวใหญ่ทั้งหมดคือความจริงหรือเป็นเพียงข้อแก้ตัว....ยิ่งไม่มีใครรู้

......เมื่อไหร่จะมีใครรู้......

เดี๋ยวดำ-เดี๋ยวแดง

ความจริง......
หัวใจสีแดง
แต่ใจ...ถูกแกล้ง
จากคน...ใจดำ
...ก็เจ็บ
...ก็ช้ำ
ใจถูก...ตอกย้ำ
ซ้ำ...ซ้ำจนใจช้ำ
เดี๋ยวดำ-เดี๋ยวแดง
เปรียบกับ......
ดินแห้ง...แห้ง
แตกระแหง......
รดน้ำ...ก็แดง
ขาดน้ำ...ก็ดำ
ไม่ใช่คน...สองใจ
แต่ใจมัน...มีสองสี
หัวใจน่ะ...มี
แต่มันใกล้...จะขาดใจ

ห่างออกมาหนึ่งก้าว รักเราเท่าเดิม

ในความเป็นไปของชีวิต
คนหลายคนยอมที่จะอยู่เป็นโสด
เพียงเพื่อจะได้ใช้ชีวิตสุดเหวี่ยงในกรอบของตัวเองอย่างที่ไม่มีใครมาทัดทานได้
เขาเหล่านั้นมักคิดว่า เมื่อความรักเริ่มต้น ชีวิตผจญภัยก็พังทลาย
เมื่อรับใครอีกคนเข้ามาในชีวิต โลกส่วนตัวของพวกเขาก็จะล่มสลาย
ความรักกลืนกินโลกใบเดิมของเราไปจริงหรือเปล่า?
ความใกล้ชิดจะทำให้เราสูญเสียจุดยืนที่แท้จริงอย่างนั้นใช่ไหม?

แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้น... คนเราทุกคนมีโลกกลมๆ คนละใบ
กว้างบ้าง เล็กบ้างตามความพอใจ
ในโลกกลมๆ ใบนั้นเราต่างบรรจุวิถีชีวิต ความรัก ความคิด
ความเป็นตัวเองไว้อย่างเต็มเปี่ยม และเมื่อความรักปรากฏตัว
โลกกลมๆ ของคนอีกคนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า
แต่ใช่ว่าเราจะต้องกระโดดออกจากโลกของเราไปอยู่ในโลกของเขาเสียเมื่อไหร่
แล้วไม่มีความจำเป็นใดที่เขาจะต้องกระโดดออกจากโลกของเขามาอยู่ในโลกของเราด้วย

วิธีง่ายๆ ที่จะทำให้คนสองคนมีโลกใบเดียวกัน
โดยไม่ละทิ้งโลกส่วนตัวใบเดิมก็คือ "การยูเนี่ยน" (UNION) โลกสองใบเข้าไว้ด้วยกัน
มันเป็นวิธีง่ายๆ ตามหลักคณิตศาสตร์ที่เราเคยเรียนรู้กัน เมื่อวงกลมสองวงคล้องเกี่ยวกันไว้
ส่วนที่อยู่ในเนื้อที่ของกันและกันนั้น เราเรียกว่า"อินเตอร์เซ็คชั่น" (INTERSECTION)
ซึ่งข้อดีของมันก็คือ ช่วยให้วงกลมสองวงที่ไม่คุ้นเคยกันมาก่อน ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
ได้แชร์ชีวิตร่วมกัน และมีโลกใบเดียวกัน ในขณะที่ส่วนอื่นๆ
ที่ไม่ได้ถูกอินเตอร์เซคชั่นนั้น ก็ยังมีชีวิตของมันต่อไป
และมันก็ยังเป็นโลกใบเดิมที่บรรจุความเป็นตัวของตัวเองไว้อย่างครบถ้วน

เหมือนความรัก.... โลกที่คนสองคนเกี่ยวคล้องกันไว้นั่นแหละ
คือโลกที่ความรักสร้างขึ้น คือโลกที่คนสองคนจะโอบกอดกันได้ทุกเวลา
และแชร์ทุกอย่างร่วมกัน ตั้งแต่กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน
ฟังเพลงด้วยกัน ห่มผ้าผืนเดียวกัน.. มันเป็นโลกที่แสนอบอุ่นสำหรับคนเหงา
แต่ถ้ารู้สึกว่าอยากกลับไปเยี่ยมเยือนโลกใบเดิมของตัวเองสักหน่อย
ก็แค่กระโดดออกจากส่วนที่อินเตอร์เซคชั่นไว้
ห่างออกมาสักหนึ่งก้าว...วิถีชีวิตอิสระของนักผจญภัยก็จะเดินหน้า
ในขณะที่โลกสองใบก็ไม่ได้แยกจากกันไปไหน
เพราะมันเกี่ยวคล้องกันไว้อย่างแน่นหนา

เพราะฉะนั้นฉันจึงเชื่อว่าความรักกลืนกินโลกของใครไม่ได้หรอก
นอกเสียจากว่าคนสองคนเต็มใจที่จะเคลื่อนวงกลมเข้าใกล้กันเองจนซ้อนกันมากขึ้นๆ
และกลายเป็นวงกลมเดียวกันในที่สุดที่ใช้ชีวิตในวงกลมเดียวกันอย่างที่ไม่เคยรู้สึกว่าความรัก
จะลดน้อยลงไปได้เลย........

ผู้ดูแลหัวใจชั่วคราว

คนดีฉันเข้าใจ
ว่าถึงเวลาแล้วที่เธอจะไป
นี่ไงล่ะ...หัวใจ
ที่เธอให้ฉันเก็บไว้ดูแล
ขอบคุณมาก
สำหรับหัวใจที่เคยให้ฉัน
ก็ดูแลมันไม่เคยให้เป็นแผล
เพราะเธอไว้ใจให้ฉันดูแล
ก็เข้าใจว่าเป็นได้แค่
ผู้ดูแลหัวใจชั่วคราว

เสียงร่ำร้องของความรัก

สวัสดี...ฉันเป็นอะไรบางสิ่งที่ปลิวอยู่ในอากาศ
ตัวของฉันไม่หนักหนาอะไร...
ตัวเบาๆ..สบายๆ..
แต่ทำไมเขาถึงว่าฉันไม่มีเหตุผลในบางเวลานะ
ฉันเกิดมาจากอานุภาค1ต่อหนึ่ง
เกิดมาจากใจสองใจรวมตัวกัน
พวกเขาช่วยกันถักทอฉัน..ให้กลายเป็นสายใยของกันและกันเขา
เปลี่ยนฉันจากสีขาวและสีดำ..เป็นสีชมพู
ใช่..ฉันคือความรัก
ฉันเป็นบางสิ่งที่เคยว่างเปล่า
เหงา..เดียวดาย..และเคยอ้างว้าง
ฉันตอบแทนความอบอุ่นของเขา
ด้วยการก่อตัวในหัวใจของใครอีกคนที่เขารัก..เขาแคร์..และเกิดมาเพื่อเขา

ใช่..ฉันทำโลกของทั้งสองคนเริ่มสดใส
ฉันช่วยทำให้ความเดียวดายของทั้งสองใจจางหายไป
ฉันทำให้พวกเขาเริ่มก้าวเดินไปด้วยกัน
แต่..ฉันไม่อาจทำให้พวกเขาเข้าใจได้เลย
ว่าเส้นทางที่มีฉันเดินไป..ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ
มันก็เป็นเส้นทางชีวิตธรรมดาที่เราอาจต้องมองกันด้วย '' ใจ ''
แต่พวกเขาไม่เคยรู้เลย..พวกเขาไม่เคยมองมันเลย
พวกเขาเห็นฉันเป็นเพียงบางสิ่งที่ทำให้เขาพบกัน
รักกัน..เข้าใจกัน..
พวกเขาคิดจะปลูกฉัน..แต่มันไม่น่าดีใจตรงที่เขาไม่รู้วิธีที่จะรักษาฉันให้เนิ่นนานที่สุด
บ่อยเหลือเกินที่ฉันต้องปวดใจเพราะมีคนหลายคนร้องไห้..ที่ฉันตายและจากไป
บ่อยเหลือเกินที่ใครหลายคนโทษฉันว่าเป็นต้นเหตุให้เขาต้องเสียใจ
บ่อยเหลือเกินที่เขาเห็นฉันเป็นเพียงของเล่น..
เครื่องประดับ..ที่ไม่มีค่าอะไรเลย
จะมีสักกี่คนไหม..ที่เห็นคุณค่าและอีกด้านที่สวยงามของฉัน
จะมีใครสักคนไหมที่เข้าใจฉันออย่างถ่องแท้
ว่า..ความรักไม่ได้สร้างแต่ความเสียใจ
ว่าความรัก..ไม่ได้เป็นของเล่นและของประดับของใครๆ
ว่า..ความรักไม่ได้เป็นทุกสิ่งสำหรับเขา
คุณอาจเสียใจที่ฉันจากไป..คุณหาว่าฉันใจร้าย
แล้วคุณเคยเห็นคุณค่าของฉันหรือเปล่า

ความรัก..คือบางสิ่งที่เกิดขึ้นในใจของคุณกับเขา
เมื่อถึงเวลาที่จากไปก็จะเหลือแต่เวลาและความทรงจำเท่านั้นที่อยู่กับคุณ
อย่าโทษฉันเลย..และอย่าจมอยู่กับตัวฉันในอดีตมากไป
อย่าเสียใจ..ถ้าฉันได้เดินหันหลังจากคุณไป
เวลาและความทรงจำจะช่วยเยียวยารักษาคุณ
และเวลา..ก็จะช่วยชุบชีวิตฉันขึ้นมาใหม่
อย่าปิดกั้นใจเลย..เพราะมันทำให้ฉันไม่สามารถก่อเกิดในจิตใจคุณได้
ความรัก..เป็นเรื่องละเอียดอ่อน
ฉันอยากให้คุณมองฉันจากโลกที่ควรจะเป็น
ไม่ได้มองผ่านโลกที่เต็มไปด้วยความฝัน
ฉันอยากให้คุณทั้งสองคนเข้าใจ..และรักษาฉันไว้ร่วมกัน
และเก็บเกี่ยวสิ่งดีๆ..วันดีๆ..และเวลาดีๆจากตัวฉันให้มากที่สุด
อย่าโทษฉันในบางครั้งที่ต้องทำให้คุณต้องร้องไห้และเจ็บปวด
เพราะฉันไม่ได้ตั้งใจ..ฉันจึงอยากให้คุณมองฉันใหม่
อยากให้คุณเผื่อใจ..และเข้าใจตัวเองให้ดีเสียก่อน
ที่จะรับความรัก..รับตัวฉันเข้าไป
อย่ารำคาญคนอีกหลายคนที่หยิบยื่นฉันให้คุณ
เพราะมันเป็นความรักที่บริสุทธิ์จากใจ..แม้ว่าคุณจะไม่เคยรักเขาเลยก็ตาม
ฉันก็แค่ความรู้สึกบางๆ ในสายลมที่อยากเห็นคุณมีความสุข
ไม่มีใครรักเป็นมาก่อน..ไม่มีใครเข้าใจฉันอย่างถ่องแท้เลย
ฉันเข้าใจดี..แต่ฉันอยากให้พวกคุณทำความรู้จักกับฉัน
เพราะนั่น..จะทำให้ฉันได้เข้าไปอยู่ในใจคุณ
มันจะทำให้คุณรู้จักโลกอีกโลก..
จะมีความสุขหรือเปล่า..ฉันให้คำตอบอะไรไม่ได้
เพราะมันขึ้นอยู่กับคุณที่จะสร้างให้ฉันเป็นแบบไหน
แต่ฉันสัญญา..ว่าในความเสียใจฉันจะทำให้คุณอบอุ่น
อย่ามองว่าฉันจะเกิดขึ้นจากคนที่คุณรักเพราะฉันสามารถเติบโตได้ในคนที่รักคุณ
ดังเช่น..คุณพ่อ..กับ..คุณแม่
อย่าลืมนะ..ถ้าเมื่อไรที่คุณเจอฉันโปรดอย่าวิ่งหนี..
อย่าทิ้งขว้างฉัน..โปรดเก็บฉันไว้ในใจ
แล้วสักวัน..ฉันจะทำให้คุณมีความสุข

ขอบคุณบทความจาก โพสต์สไมล์

ความเป็นมาของวันแม่

วันแม่แห่งชาติ ตรงกับวันที่ 12 สิงหาคมของทุกปี เป็นวันคล้ายวันพระราชสมภพของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ โดยริเริ่มเป็นครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2519 โดยคณะกรรมการอำนวยการสภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์ จนถึงปัจจุบัน

สัญลักษณ์ที่ใช้ในวันแม่คือ ดอกมะลิ ซึ่งมีสีขาวบริสุทธิ์ ส่งกลิ่นหอมไปไกลและหอมได้นาน อีกทั้งยังออกดอกได้ตลอดทั้งปี เปรียบได้กับความรักอันบริสุทธิ์ของแม่ที่มีต่อลูกไม่มีวันเสื่อมคลาย

ชาวอเมริกันเป็นผู้กำหนดให้มีวันแม่อย่างเป็นทางการขึ้น และผู้ที่พยายามเรียกร้องให้มีวันแม่ในอเมริกา คือ แอนนา เอ็ม. จาร์วิส คุณครูแห่งรัฐฟิลาเดลเฟีย แต่กว่าเธอจะประสบความสำเร็จก็ครบ 2 ปีพอดีในปี ค.ศ.1914 (พ.ศ.2457) โดยประธานาธิบดี วูดโรว์ วิลสัน ได้มีคำสั่งให้ถือวันอาทิตย์ที่ 2 ของเดือนพฤษภาคมเป็นวันแม่แห่งชาติ และดอกไม้สำหรับวันแม่ของชาวอเมริกันก็คือดอกคาร์เนชั่น ซึ่งจะแบ่งออกเป็น 2 แบบ คือถ้าแม่ยังมีชีวิตอยู่ให้ประดับตกแต่งบ้าน หรือประตูด้วยดอกคาร์เนชั่นสีชมพู แต่ถ้าแม่ถึงแก่กรรมไปแล้วให้ประดับด้วยดอกคาร์เนชั่นสีขาว

สำหรับในประเทศไทยนั้นมีการจัดงานวันแม่ขึ้นเป็นครั้งแรก เมื่อวันที่ 10 มีนาคม พ.ศ.2486 ณ.สวนอัมพร โดยมีกระทรวงสาธารณสุขเป็นผู้จัดงาน แต่เนื่องจากช่วงนั้นเป็นช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 งานวันแม่ในปีต่อมาจึงต้องงดไปโดยปริยาย หลังจากผ่านพ้นวิกฤติสงครามไปแล้ว หลายหน่วยงานได้พยายามรื้อฟื้นให้มีวันแม่ขึ้นมาอีก แต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จเท่าที่ควร และมีการเปลี่ยนกำหนดวันแม่ไปหลายครั้ง แต่กำหนดวันแม่ที่ประชาชนนิยม และเป็นที่รับรองของรัฐบาล คือวันที่ 15 เมษายน โดยเริ่มจัดมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2493 กำหนดงานวันแม่ในวันนี้ยังดำเนินต่อมาอีกหลายปี ก็ต้องมาหยุดชะงักลงอีก ด้วยเหตุผลที่ว่าสภาวัฒนธรรมแห่งชาติผู้จัดงานวันแม่ขาดผู้สนับสนุน ซึ่งก็คือกระทรวงวัฒนธรรมที่ถูกยุบไปนั่นเอง

ต่อมาสมาคมครูคาทอลิกแห่งประเทศไทย เห็นว่าควรมีการจัดงานวันแม่ต่อไป จึงได้รื้อฟื้นงานวันแม่ขึ้นมาอีก และได้กำหนดให้จัดงานวันแม่ คือวันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ.2515 แต่จัดได้เพียงปีเดียวก็เลิกไป จนกระทั่งในปี พ.ศ.2519 คณะกรรมการอำนวยการสภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์เห็นว่าควรกำหนดวันแม่ให้แน่นอนเสียที จึงได้กำหนดวันแม่ใหม ่โดยให้ถือว่าวันเสด็จพระราชสมภพของสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ วันที่ 12 สิงหาคม เป็นวันแม่แห่งชาติ และ กำหนดให้ดอกมะลิเป็นดอกไม้สัญลักษณ์ของวันแม่ตั้งแต่นั้นมา เ

หตุผลที่ให้ดอกมะลิ เป็นดอกไม้สัญลักษณ์ของวันแม่ ก็เนื่องจาก ดอกมะลิเป็นดอกไม้ที่มีสีขาวบริสุทธิ์ ส่งกลิ่นหอมไปไกลและหอมได้นาน อีกทั้งยังออกดอกได้ตลอดทั้งปี เปรียบได้กับความรักอันบริสุทธิ์ของแม่ที่มีต่อลูกไม่มีวันเสื่อมคลาย...

นักภาษาศาสตร์ได้ตั้งข้อสังเกตไว้ว่า คำว่า "แม่" ของทุก ๆ ภาษา มาจากการออกเสียงของเด็ก โดยคำขึ้นต้นด้วยพยัญชนะริมฝีปากคู่ (Bilabial) ได้แก่ ม , พ , ป ,บ หรืออาจกล่าวได้ว่าเป็นพยัญชนะชุดแรกที่เด็กสามารถทำเสียงได้ โดยการใช้ริมฝีปากบนและล่าง ดังเช่น
• ภาษาไทย แม่
• ภาษาจีน ม๊ะ หรือ ม่า
• ภาษาฝรั่งเศส la mere (ลา แมร์)
• ภาษาอังกฤษ mom , mam
• ภาษาโซ่ ม๋เปะ • ภาษามุสลิม มะ
• ภาษาไทใต้คง เม
เป็นต้น

กิจกรรมต่าง ๆ ที่ควรปฏิบัติในวันแม่แห่งชาติ
1. ข้าราชการ พ่อค้า ประชาชน หน่วยงานภาครัฐและเอกชนทั่วประเทศ ร่วมจุดเทียนชัยถวายพระพรแด่สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ
2. การประดับไฟเฉลิมพระเกียรติ และประดับธงชาติตามอาคารบ้านเรือน
3. จัดกิจกรรมต่าง ๆ เกี่ยวกับวันแม่ เช่น การจัดนิทรรศการ การแสดง การประกวดต่างๆ เพื่อรำลึกถึงพระคุณของแม่
4. การบำเพ็ญสาธารณประโยชน์ ทำบุญใส่บาตรอุทิศส่วนกุศล
5. นำพวงมาลัยดอกมะลิไปกราบขอพรจากแม่

ขอบคุณข้อมูลจาก http://ayutthayastudies.aru.ac.th

รักมาก...ช้ำมาก

ให้เธอไป...หมดทั้งใจ
แต่ได้กลับมา...เพียงเท่านี้
หัวใจเก่าเก่า...กับความรู้สึก ที่ถูกย่ำยี
อยากจะโละทิ้งซะที...ไม่อยากจำ

เพราะรักมาก ก็ช้ำมาก
ลืมลำบาก...เพราะเธอยังตอกย้ำ
เท่านี้ ไม่สะใจหรือ...กับการกระทำ
เธอถึงซ้ำ ให้ใจ...ยับเยิน

พอแล้ว

พอแล้ว...กับการเสียน้ำตา
เพราะมันมีค่า...เสมอ
แต่มันไม่มีค่าสำหรับเธอ
ฉันจึงไม่อยากเจอเธอ...ให้ช้ำใจ

ตั้งใจแล้วว่าจะลืมเธอ
จะไม่เพ้อหาอีกให้ใจหวั่นไหว
จะพยายามลบเธอทิ้งไปจากหัวใจ
จะไม่เก็บ...ไว้แม้รอยยิ้มที่อ่อนโยน
"ของเธอ"

ไม่ใช่คนใจดี

เพราะฉันไม่ใช่คนใจดี
ที่จะแบ่งอะไรให้ใครง่ายง่าย
ยิ่งเป็นความรักและหัวใจ
จะไม่ยอมแบ่งให้ใครซักคน
จะว่าฉันใจแคบก็ได้
เรื่องหัวใจใครจะไม่หวง
ถ้าจะให้ต้องได้มาทั้งดวง
หากเพียงครึ่งทรวงไม่ต้องการ