วันอาทิตย์ที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

เรือน้อยลำหนึ่ง

เรือน้อยลำหนึ่ง
หลงทางอยู่กลางมหาสมุทร
โดดเดี่ยว...อ้างว้าง...
ไม่รู้ทิศเหนือใต้ปลายทาง
ความฝันปลิวคว้าง...หายไป
นกน้อยปีกขาว
หลงทางอยู่กลางเมฆหมอก
ไขว่คว้าหาแสงตะวัน
พกพาหัวใจฝัน
ข้ามผ่านคืนวันไปเดียวดาย
บนถนนไปสู่ดวงดาว
ยังยาวไกลไม่รู้จบ
ชั้นอยากมีเพื่อนร่วมทาง

วันเสาร์ที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ขอได้ไหมจันทร์

กระซิบบอกกับจันทร์
ด้วยน้ำเสียงเครือสั่นหนักหนา
ด้วยน้ำตานองใบหน้า
ด้วยหัวใจที่เต้นช้า-ช้าลงไป
ขอวอนจันทร์...
อย่าเพิ่งทิ้งชั้นไปได้ไหม
อยู่บนฟ้าให้นานกว่าคืนใด-ใด
ใช้ความมืดปกคลุมชั้นไว้นาน-นาน
ไม่อยากให้ใครพบเจอ
ยามที่เผลอปล่อยให้น้ำตาไหล
เมื่อความเหงารุมเร้าหัวใจ
เพราะคืนนี้ไม่มีเธอข้างกายอีกต่อไป
ไม่อยากให้มีแสงสว่าง
ไม่อยากเห็นว่าข้าง-ข้างไม่มีใคร
ขออยู่กับความมืด...ขอคิดว่าเธออยู่ใกล้-ใกล้
แม้จะปลอม-ปลอมก็ไม่เป็นไร
...ขอแค่นี้ได้ไหมจันทร์...

วันศุกร์ที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ไม่กล้าสบตา

แค่ไม่กล้าสบตา
กลัวจะมีหยดน้ำตาแอบรินไหล
ไม่อยากให้เธอพบความเสียใจ
แล้วต้องมาอ่อนไหว...มาอาทร
ถ้าได้เป็นความสงสาร
ชั้นยินดีทรมานอย่างเก็บซ่อน
ภาพเธอกับเขายังเจ็บปวดแน่นอน
แต่ยังพอทนร้าวรอนได้วัน-วัน
ไม่มีการสบตาของเรา
ความรู้สึกว่างเปล่าก็อยู่กับชั้น
เรี่ยวแรงเหลือพอร้องไห้กับตะวัน
ยังลบรอยได้ทันต่อหน้าเธอ

วันพฤหัสบดีที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ความหมายของ ของขวัญ

คงไม่เคยมีใครที่ไม่เคยให้ของขวัญใคร หรือไม่เคยได้รับของขวัญแน่ แต่คุณจะรู้มั้ยว่า ของขวัญแต่ละอย่างก็มีความหมายในตัวของมัน มาดูกันดีกว่า ว่าของขวัญที่คุณได้รับหรือให้กับใครไป บอกอะไรได้บ้าง

ดนตรี ไม่ว่าจะเป็นเทปเพลง แผ่น CD เครื่องดนตรีทั้งหลาย มีความหมายถึง จิตใจที่อยากจะส่งมาให้
ถ้าคุณเป็นผู้ให้... แปลว่า คุณอยากจะให้ผู้รับรู้ถึงความรู้สึกในจิตใจ ที่ไม่อาจบอกได้ แต่เป็นความรู้สึกที่แสนดี และคุณก็เป็นคนโรแมนติก หวานแหว๋วไม่ใช่เล่น แถมขี้อายเล็ก ๆ ด้วย
ถ้าคุณเป็นผู้รับ...ถ้าดนตรีหรือ เทปเพลงที่ส่งมาเป็นเพลงรัก คุณกำลังถูกบอกรักแล้วล่ะ ผู้ให้เป็นคนน่ารัก อบอุ่น เซ็นซิทีฟ อ่อนโยน ช่างฝัน และกำลังรอคำตอบอยู่ด้วยล่ะ...ตัว

กล้องถ่ายรูป - ภาพถ่าย ความหมายของกล้องถ่ายรูป หรือภาพถ่าย รวมทั้ง Postcard ด้วย บอกถึงความรู้สึกที่ห่างกันแล้วนะ
ถ้าคุณเป็นผู้ให้...หากคุณส่งภาพถ่าย หรือเอาใส่กรอบให้ใคร คุณอยากจะให้เขาคิดถึงคุณเสมอ กลัวว่าเขาจะลืมคุณ แม้กระทั่งกล้องถ่ายรูป ก็อยากให้ถ่ายรูปส่งมาให้กัน บ้างนั่นแหละ มีอาการน้อยใจเล็ก ๆ ด้วย นอกจากนี้ยังมีสิ่งที่บอกได้ว่า คนที่ให้เป็นคนที่ชอบเดินทางท่องเที่ยว รักการผจญภัย กล้าเสี่ยง และมีอารมณ์ขัน ไม่อยู่ในระเบียบ ไม่อยู่ในก?เกณฑ์ รักอิสระเหนือสิ่งใด
ถ้าคุณเป็นผู้รับ...ความหมายคล้าย ๆ กัน ถ้าคุณได้รับของขวัญ เป็นกล้อง ภาพถ่าย ผู้ให้อยากจะบอกว่าคิดถึงมาก อยากมาอยู่ใกล้ชิด คล้ายๆ กับภาพแทนใจทำนองนั้น หรือกำลังบอกว่า คุณเข้าถึงยาก อยากให้ เปิดใจให้มากกว่านี้หน่อยก็ได้

เสื้อผ้า ไม่ว่าเป็นเสื้อผ้า กระโปรง กางเกง แสดงให้รู้ถึงความรู้สึกแสนพิเศษที่ลึกลงไปอีกหน่อย
ถ้าคุณเป็นผู้ให้...คุณต้องการจะดูแล และห่วงใยคนที่คุณให้ ด้วยความรู้สึกที่ไม่ธรรมดา อยากให้คนรับรู้ว่า คุณมีความรู้สึก ที่ลึกซึ้งเอามาก ๆ ทีเดียวนะ นอกจากนี้ คนที่ให้เสื้อผ้ายังเป็นคนทันสมัย ตามโลก คล่องแคล่ว และสะอาดรักสวยรักงาม อีกด้วย
ถ้าคุณเป็นผู้รับ...คนให้เขาอยากให้รู้ว่า มีความรักความห่วงใยอย่างล้นเหลือให้ และยังแสดงให้รู้ว่าต้องการจับจองเป็นเจ้าของหัวใจด้วย ถ้าเป็นชุดชั้นในหรือ ชุดนอนล่ะก็ แปลว่า นอกจากรัก และห่วงใยแล้ว ยังอยากเป็นเจ้าของทั้งตัวทั้งหัวใจเลย (หนุ่มไหนซื้อให้...ก็ระวังไว้ ให้ดีเชียว)

ต้นไม้ โอ๊ะโอ๋! รู้มั้ยว่า การมอบต้นไม้น่ะ แสนจะหวานเลยนะ เพราะสื่อความหมายว่า อยากให้ความสัมพันธ์ระหว่างคุณและเขามั่นคง แตกหน่อเติบโตต่อไป หวานม่ะ!
ถ้าคุณเป็นผู้ให้...บอกได้ว่าคุณเป็น คนสุภาพ อ่อนโยน ติดดิน และรักธรรมชาติ คุณอยากจะเป็นคนดูแล และชอบเอาอก เอาใจ คุณเป็นคนอ่อนหวาน ช่างฝัน โรแมนติก เรียบร้อย และคุณอยากจะบอกว่า ความรู้สึกของคุณนั้น จริงจังและทุ่มเทมาก ด้วยนะ
ถ้าคุณเป็นผู้รับ...คนให้มีความรู้สึก ที่จริงใจ และมั่นคงและอยากให้ ความสัมพันธ์เจริญเติบโต งอกงามเหมือนต้นไม้ นอกจากจะห่วงใยอาทรแล้ว ยังพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ ได้อีกด้วย บอกถึงนิสัย ผู้ให้ว่าเป็นคนจริงจัง หัวโบราณ แต่ก็มั่นคง อบอุ่น และน่ารัก แม้จะจืดไปบ้างเล็ก ๆ

ตุ๊กตา ของขวัญยอดฮิต ไม่ว่าจะเป็นตุ๊กตาอะไร มีความหมาย ถ้าความรักใคร่ที่ปนมากับความเอ็นดู และอบอุ่นอ่อนโยน
ถ้าคุณเป็นผู้ให้...บอกได้ว่าคุณเป็น คนที่มองโลกในแง่ดี ขี้อ้อนเล็กๆ ใจดี มีเมตตา น้ำใจดี อ่อนโยน และอ่อนหวาน คุณชอบเล่นบทแม่ที่ดูแลลูก ช่างฝันและ อ่อนไหว ตุ๊กตาที่คุณให้บอกให้รู้ว่า คุณอยากให้ความสัมพันธ์นี้ดีไปตลอด จะทะนุถนอมความรู้สึกของผู้รับเสมอ
ถ้าคุณเป็นผู้รับ...คุณคงรู้แล้วสินะว่า มีคนเขารัก และห่วงใยคุณขนาดไหน ยามใดที่คุณมีทุกข์ ผู้ให้ก็พร้อมจะมาดูแลคุณ ปลอบโยนคุณเสมอ

ดอกไม้ มาถึงดอกไม้ ดอกไม้ เป็นความรู้สึก ที่หวานซึ้ง และร้อนแรง ต่างกับต้นไม้ตรงที่สวยอยู่ ได้ไม่นาน ก็ร่วงโรย มักจะบอกถึงอารมณ์ที่วูบไหว แบบสายฟ้าฟาดทำนองนั้น
คุณเป็นผู้ให้...คุณเป็นคนที่ชอบเรื่องรักใคร่ โรแมนติกอารมณ์วูบไหวง่าย อาจตกหลุมรักง่าย และหน่ายเร็ว ขยันและแอ็คทีฟ รสนิยมดี เข้าสังคมเก่ง ใจร้อน ดอกไม้ที่ให้ความหมายถึง ความรู้สึกที่ว่า รักร้อยเปอร์เซนต์ไม่มีตกหล่น เป็นความรู้สึกดี ๆ ที่มีอย่างเต็มล้น
ถ้าคุณเป็นผู้รับ...ผู้ให้กำลังจะบอกว่า เขามีความรู้สึกดี ๆ ที่จะให้เต็มปรี่ สุดแล้วแต่ ผู้รับจะคิดยังไงก็ได้ ไม่หวังจะได้สิ่งตอบแทน คุณเป็นคนพิเศษสำหรับผู้ให้เสมอ

ที่มา www.sanook.com

วันพุธที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ตรงใจ

รักเธอมากกว่าที่เคยรักใคร
จึงยอมได้ให้เธอทุกอย่าง
ตั้งแต่พบเธอ...หัวใจก็หยุดเดินทาง
มีความรู้สึกบางอย่าง "ตรงใจ"
และเพราะเป็นเธอคนนี้
ที่แอบเอาใจเราไปฟรีๆยกให้
แถมโบนัส24ชั่วโมงเป็นความห่วงใย
แบบที่ใครก็ไม่เคยได้...นอกจากเธอ

วันอังคารที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ใครซักคนที่ต้องการ

ความรู้สึกดี - ดีที่มีให้
มาจากใจใครคนนี้...มีเสมอ
ขอให้เธอเก็บไว้ในใจเธอ
อย่าพลั้งเผลอทิ้งไว้ที่ไหนเลย
หากไม่รับก็ขอให้เธอบอก
อย่ามาหลอกให้ชั้นนั้นหวั่นไหว
เพราะว่าชั้นนั้นมีความจริงใจ
เก็บไว้ให้ใครซักคนที่ต้องการ

เพียงลมปาก

ท้องฟ้ากว้างใหญ่ไพศาล
แต่ความรักของชั้นกว้างกว่า
มากมายกว่าพื้นน้ำ พื้นพสุธา
มากมายยิ่งกว่ายิ่งใด
แล้วความรักของเธอล่ะ
มีมากแค่ไหน
มีบ้างไหมแค่เสี้ยวหนึ่งของหัวใจ
มีบ้างไหมสักนิดจากใจเธอ
หรือว่ามีแค่เพียงลมปาก
ที่บอกว่ารักเฉย - เฉย
แล้วปล่อยให้เลยตามเลย
เพราะรักเฉย - เฉย ออกจากปาก ใช่จากใจ

วันอาทิตย์ที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

คนต่างใจ

เราเป็นคนแตกต่าง
แต่มาเดินร่วมทางกันได้
เพราะเราต่างโหยหาความเข้าใจ
อยากมีใครสักคนมาดูแล
เรามีความเหมือนในความต่าง
เราต่างอ้างว้างอยากมีคนใกล้
เราโหยหาความอาทรจากใครใคร
เราจึงเป็นคนต่างใจที่ใกล้กัน

เรื่องบังเอิญ

รู้จักกันเพียงผิวเผิน
เป็นเรื่องบังเอิญ...มากมาย!
ที่เดินทางเดียวกันได้
ทั้งที่ไม่มีอะไรคล้ายกัน
แค่เคยพูดคุยทาย - ทัก
รู้จักก็เพียง...เท่านั้น
พบหน้ากันไปวัน - วัน
ไม่เคยรู้สึกผูกพัน ห่วงใย...

รักไม่ใช่แค่ความเข้าใจ

รักไม่ใช่แค่ความเข้าใจ
มิอาจเพียงห่วงใย คิดถึงกันเท่านั้น
ความไว้ใจต่างหากที่สำคัญ
เป็นสิ่งเดียวที่ผูกพัน...เราได้นาน
อย่ามัวคิดระแวงไปเลย
ชั้นก็ยังเหมือนเคย แม้เวลาล่วงผ่าน
ความกลัวทำให้เธอเองทรมาน
แล้วจะมีความสุขกันได้นานสักเท่าไร
ก็คิดเอาเองนะคนดี
ว่าพื้นฐาน ความรัก อยู่ที่ไหน
หากฝ่ายหนึ่ง ฝ่ายใด หวาดกลัวการเปลี่ยนไป
การเลิกลาคงต้องมีในสักวัน

วันพฤหัสบดีที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ปลุกหัวใจ

ยามเหงา...มีเธอเป็นกำลังใจให้
แม้ในยามท้อแท้ ผิดหวัง เธอไม่เคยหนี
จนความอบอุ่นใจเข้ามา...แทนที่
เกิดเป็นความรู้สึก ดี-ดี ที่หัวใจ
หรือว่ามันเป็นความรัก
ที่ยังพำนัก...อยู่ในหัวใจ
รอวัน...ให้รักมาทักทาย
ปลุกหัวใจที่หลับไหล...ให้ตื่นฟื้นคืน

ก่อน

ก่อนที่จะถนอมรัก
ควรถนอมแมกไม้งาม
ก่อนที่จะเป็นความผูกพัน
ควรเป็นธารน้ำเย็น
ก่อนที่จะบอกรัก
ควรบอกว่า
ขุนเขาที่แสนหนัก
ประกอบด้วยอะไรบ้าง
ก่อนที่จะเป็นเพื่อนร่วมทาง
จงบอกชั้น
ทำไมในเมืองใหญ่จึงอ้างว้าง
เหมือนทะเล...

ต่อไปนี้

ต่อแต่นี้จะมีเพียงชั้น
และก็มีแค่ปัจจุบันไม่มีวันก่อนๆ
มีชั้นเป็นชั้นที่มีความอาทร
รักตัวเองให้มากกว่าก่อนๆที่ผ่านมา
ตอนนี้ไม่มีใครที่สำคัญ
นอกจากตัวชั้นและความเหว่ว้า
จงเข้มแข็งให้มากกว่าที่ผ่านมา
เพราะต่อไปนี้จะมีค่าเพื่อตัวเอง

วันจันทร์ที่ 18 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

อย่ารังรอ


จะไม่โกรธเธอเลยที่รัก
แค่ได้รู้จักก็ดีแค่ไหน
จะไม่โทษ หากเธอเปลี่ยนใจ
จะอย่างไรก็ได้ หากเธอชอบใจ
...ก็ทำ...
คงไม่มีวันรู้ใจเธอ
เพราะที่เจอ คือความห่างเท่านั้น
ขอบคุณ ที่บอกว่ายังรักกัน
แต่รักเราไม่มีความผูกพันธ์
...เพราะไกลกันเกินตาจะอาทร...
อย่ากลัว ว่าชั้นจะเสียใจ
หากเธอจะไป อย่าห่วงหลัง
เพราะเธอมีค่า เกินกว่าจะฉุดรั้ง
หากเธอมีทาง ที่ดีกว่า
...อย่ารังรอ...

แก้วร้าว


เคยรักเธอมากอย่างไร
ยังคงรักไปอย่างนั้น
แต่ที่คิดตัดสัมพันธ์
เพราะเธอนั้นทำชั้นเจ็บใจ
ไม่เคยคิดจะมีคนใหม่
เพราะใจให้เธอไปหมดเเล้ว
แต่"รัก"เปราะบางเหมือน"แก้ว"
ตกแล้ว...แตกไป...ถึงต่อด้วยกาวใด
ก็ยังเป็นได้แค่แก้วร้าว...ไร้ประโยชน์

วันเสาร์ที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ลาแล้ว...


ลาแล้ว...ลับตาไกล
อยู่ไหนหัวใจห่วงหา
ฟากฟ้านี้กว้างไกลตา
สายลมพัดพารักจากไป

คืนนี้...อยู่ดีหรือเปล่า
คืนหนาว...รวดร้าวบ้างไหม
อบอุ่น...หนาวร้อนเพียงใด
มีใครบ้างโอบกอดปลอบโยน

เก็บไว้นาน...นาน


เก็บเวลาเอาไว้นาน...นานนะ
เผื่อสักวันเธอจะไม่ได้พบกับชั้น
ทั้งหัวใจคงสลายในวันนั้น
แต่บางครา...เราต้องจากกัน
เพราะ...เวลา

เก็บเวลาเอาไว้ใส่นาฬิกาทราย
ให้เม็ดทรายค่อย ค่อยหลั่งไหลลงช้า...ช้า
วันสุดท้าย...ชั้นจะบอกลาเธอด้วยน้ำตา
และบอกให้เธอรู้ว่า...
ความรักจะอยู่เหนือกาลเวลา
...สำหรับเรา...

วันนี้...


วันนี้...เธอคนดีคิดอะไร
วันนี้...เธอหายโกรธหรือยัง
วันนี้...เธอเงียบหายไป
วันนี้...เธอมองชั้นด้วยสายตาที่ชาเฉย
วันนี้...เป็นวันที่ชั้นทุกข์ทรมาน
เพราะ...วันนี้...ไม่มีเธออีกต่อไป

ความทรงจำ


ความทรงจำไม่เลือนราง
ความอ้างว้างยังคงอยู่
เพราะเพียงไม่อาจรู้
ว่าเธออยู่กับใคร
แต่ใจนั้นมั่นรัก
แม้เธอจะจากไปไกล
ขอเพียงเธอส่งใจ
เข้ามาใกล้จะได้รู้
ว่าชั้นนี้ยังคงอยู่
ว่ารักเธอไม่เปลี่ยนแปลง

วันอังคารที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ดอกคูณ


ดอกคูณ คูณดอกอยู่เต็มต้น
เหมือนแกล้งคูณความหมองหม่นให้คนผิด
คูณอาทร...ห่วงหาเป็นยาพิษ
ฆ่าให้ตายทีละนิด...ทีละนิดเมื่อคิดถึง


เป็นความจริงที่เหมือนฝันอันยิ่งใหญ่
เธอผ่านมาให้ผูกพันในวันหนึ่ง
คนหัวใจแตกหักได้พักพึ่ง
และซึมซับความซาบซึ้งซึ่งห่วงใย

เธอให้...ให้และให้เกินใจคาด
จนชั้นขลาดที่จะรับกับการให้
อาจเป็นคนว่างเปล่า...เหงาเกินไป
จึงไม่มีอะไรจะให้แทน

กลัวเหลือเกิน...กลัวเธอจะผิดหวัง
จึงต้องสั่งหัวใจให้หนักแน่น
ด้วยความดีที่ปรากฏยากทดแทน
ความอบอุ่นก็มากแสนแห่งราคา

สุดท้ายยังซ่อนเร้นความเป็นชั้น
เหมือนไม่เห็นความผูกพันอันมากค่า
ค่อย...ค่อยเดินออกห่างอย่างช้า...ช้า
ปล่อยน้ำตาให้รินไหลอย่างเบา...เบา

เพราะรักมากจึงเงียบหายเหมือนตายจาก
แม้ใจอยากจะมาหาเวลาเหงา
ดอกคูณร่วงลงแล้วอย่างแผ่วเบา
เจ็บและเศร้า...หัวใจเอย...ไม่เคยลืม

วันจันทร์ที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

เพียงใบไม้ไหว


เพียงใบไม้ไหว
หัวใจหวั่น หวั่น
เสียดายความฝัน
ที่พลันสลาย
เคยฝันใสใส
ให้ตัวเองมากมาย
แต่มิอาจเป็นจริงได้
เพราะคนรอบกาย
เขาไม่เข้าใจ

ต้องทำอย่างไร


ไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร
เธอจึงจะพอใจในตัวชั้น

ทำอย่างไร...เธอจึงจะให้ความสำคัญ
ทำอย่างไร...เธอจึงจะมีชั้นในสายตา

ถึงแม้จะช่วยตัวเองได้ทุกอย่าง
แต่ก็มีบ้างที่อยากให้ใครห่วงหา
อยากให้ใครใส่ใจบ้าง...บางเวลา
ไม่จำเป็นหรอกว่าต้องเสมอไป

เธออาจจะคิดว่าชั้นเก่ง
เป็นนักเลง ไม่เคยกลัวเกรงใครที่ไหน
ไปไหน-มาไหนคนเดียวได้สบาย
เธอก็เลยไม่ห่วงใย...ไม่เคยแคร์

ในความเป็นจริง ชั้นเป็นเพียงผู้ชายธรรมดา
ก็มีบ้างบางเวลาที่ท้อแท้
บ่อยครั้งไป...ที่ชั้นนั้นเคยอ่อนแอ
อยากให้ใครสักคน"ดูแล"ก่อนล้มลง

หัวใจร่ำ


หัวใจร่ำ...รอนรอนตอนคิดนึก
ความรู้สึก...ปลดปล่อยให้ลอยเคว้ง
สู่ห้วงหาว...พราวฝันอันวังเวง
แว่วเสียงเพลง...เหน็บหนาวยิ่งร้าวราน

อาบอุ่นอิง...ผิงไฟในยามค่ำ
ครุ่นคิดคำ...สดใสเมื่อวัยหวาน
ยินคำรัก...ตรึงหูอยู่เนิ่นนาน
คล้ายวันวาร...เพิ่งเลยลับกับแสงไฟ

ไฟมอดลง...คงเหมือนใจที่มอดดับ
ปิดตาหลับ...ใจหลอนตอนหลับไหล
ละเมอพร่ำ...ร่ำหารอยอาลัย
รินร่ำไห้...ยามดึก ระลึกครวญ

วันศุกร์ที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ความรักสีโศก


ความรักสีโศก
น้ำตาความเหงาเปียกโชก...เอ่อท้น...
หัวใจตะลอน...ร้อนรน
เฝ้าคิดถึงบางคนที่จากไป

ตะวันสีเก่า
ยังต้องรับรู้ความร้าวโหยไห้
ตลอดที่ชั้นยังมีลมหายใจ
สีเศร้าของความห่วงใย
จะหม่นถึงเธอ

คิดเอง


คิดเองว่าเธอนั้นมีใจ...
เพราะที่เป็นไปก็เหมือนอย่างนั้น
ทุกๆเวลาที่เราได้เจอกัน
เธอก็ทำให้ชั้นเก็บไปฝันทุกที
แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง
เพราะไม่เคยยับยั้งใจดวงนี้
เราคงเป็นได้แค่เพื่อนที่ดี
ก็เวลานี้เธอมีใครที่ใกล้เธอ

เหมือน...


เหมือนจะเศร้าแต่ไม่เศร้า
เหมือนจะเหงาจะร้องไห้
เหมือนแววตาชั้นอาวรณ์ อาลัย
เหมือนหัวใจยังผูกพัน
เหมือนจะรัก แต่ไม่รัก
เหมือนจะอกหัก ก็ไม่ใช่
เหมือนว่าชั้นจะไม่มีหัวใจ
เหมือนว่าใจไม่มีเธอ

วันอังคารที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

กว่าจะมี...


กว่าจะมีเพื่อนที่ดีไม่ใช่เรื่องง่าย
ความทรงจำมากมายในใจชั้น
ชั้นจะเก็บเอาไว้เป็นของสำคัญ
เพราะว่าเราผูกพันกันเหลือเกิน
อาจจะต้องห่างไกลกันสักครั้ง
ขอให้รู้เรายังไม่ห่างเหิน
การมีเพื่อนไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
แต่ส่งข่าวมาบ้างก็เกินพอ

แค่คำว่าอาทร


แค่คำว่าอาทร
สิ่งที่ซุกซ่อนจึงต้องเปิดเผย
รักและหวังดีต่อเธอจังเลย
จะให้อยู่เฉย...ชั้นคงร้อนใจ
คิดถึงและห่วงหา
ทุกเวลา...เธอรู้ไหม
อยากเข้าไปอยู่ใกล้-ใกล้
ดูความเป็นไป...ของเธอทุกนาที

สวัสดีความรัก


สวัสดีความรัก
ขอบคุณ...ที่สอนให้รู้จักว่ารักเกิดตรงไหน
เกิดที่คนสองคนตรงหัวใจ
ปรากฏที่สองหัวใจเข้าใจกัน
สอนให้รู้จักน้ำตา...
ให้รู้จักความเหว่ว้าและความฝัน
มีผู้แพ้...ผู้ชนะและความผูกพัน
มีรอยยิ้มที่ไหวหวานและจริงใจ
เพียงเข้าใจและรักกัน
เอาหัวใจเธอกับชั้นเกี่ยวกันไว้
มีความรักครั้งแรกก็ประทับใจ
จะผูกโบใส่กล่องไว้นิรันดร

วันอาทิตย์ที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2552

ผู้ชายก็ร้องไห้เป็น


อีกแล้วกับหยาดน้ำตา
ไหลลงมาทำไมก็ไม่รู้
แค่นั่งเฉยๆคิดถึงเธออยู่
จู่ๆก็พรั่งพรูล้นตา
เพราะคิดถึงเธอรู้ไหม
ทำไมทำเหมือนไม่เคยห่วงหา
ท่าทีที่แสดงออกด้วยความเฉยชา
หวั่นใจกลัวว่าเธอเปลี่ยนแปลง
อยากให้เธอได้รู้ถึงความรู้สึก
ว่ามันเจ็บลึกๆเมื่อถูกเธอหน่ายแหนง
ปวดร้าวกับคำว่า"รัก"ที่เธอแกล้ง
เมื่อผู้หญิงอย่างเธอเปลี่ยนแปลง
ผู้ชายอย่างฉันก็ร้องไห้เป็น

เสมอไปในดวงตา


เคยรู้สึกเหมือนว่าใกล้
เมื่อครั้งเธอไม่มีใครในเส้นทาง
แต่รู้สึกเหมือนไกลห่าง
ทั้งที่เส้นทางเราใกล้กัน

อยากบอกเธอถึงความรู้สึก
ในส่วนลึกของความฝัน
เรามีเราเห็นเราเป็นซึ่งกันและกัน
เธอมีฉันฉันมีเธอเสมอมา

แต่ยิ่งใกล้ก็เหมือนไกล
เพราะเธอมีใครที่ใกล้กว่า
สิ่งที่ฉันบอกเธอได้เพียงสายตา
บอกเธอว่ายังอาทรเหมือนก่อนเคย

ทำได้ก็เพียงพยายามถอยห่าง
และกระทำทุกอย่างคล้ายวางเฉย
เห็นตาเธออบอุ่นคนคุ้นเคย
ฉันได้แต่ผ่านเลยความห่วงใย

ขอยืนยันอยู่ใกล้ๆเธอตรงนี้
ขอมีเธอเป็นความงามความฝันใฝ่
และไม่ว่าเธอจะเป็นของใคร
เธอดีงามเสมอไป...ในดวงตา