ในที่สุด....

คิดว่าคงจะเคยมีใคร ที่มีรักแรกและยังฝังใจอยู่ทุกวันนี้ แม้ว่าวัน เวลา จะล่วงเลยมานานก็ตามที ผมก็เป็นคนๆหนึ่ง ที่เคยพบรักแรก แม้กระทั่งปัจจุบันความรู้สึกที่มีให้เธอคนนั้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ระยะเวลากว่า10ปี ที่ผ่านมาเคยสารภาพรักไป และเธอคนนั้นก็รับรู้ตลอดมา แต่...เธอไม่เคยให้โอกาสเราเลยซักครั้ง แม้ว่าขณะนั้นเธอจะไม่มีใครก็ตาม ผมเคยพยายามหักใจและหลบหายไปจากเธอกว่า2ปี แล้วก็ต้องกลับมาเจอกันอีก(เพราะเพื่อนลืมไปว่าเราไม่อยากเจอเลยเรียกมาเจอซะงั้น)แต่ทุกอย่างยังเหมือนเดิม คือเธอก็ไม่คิดจะให้โอกาสผมอยู่ดี ทุกวันนี้ตัวผมไม่มีใคร แต่เธอมีเขาอยู่ ด้วยอายุของผมขณะนี้ ผมคิดว่าคงถึงเวลาที่จะหาใครซักคนเพื่อที่จะสร้างครอบครัวได้แล้ว จึงเริ่มที่จะเปิดใจรับคนอื่นเข้ามาแม้ภายในใจยังจะต้องพยายามลืมเธอให้ได้ซะที แต่สิ่งที่เธอทำกับผมในระยะหลังๆมันทำให้เกิดความสงสัยว่า เธอทำอย่างนี้ทำไม ชวนไปกินข้าวกับแม่ของเธอ ไปซื้อของ คอยโทรถามว่าอยู่ที่ไหน ทั้งๆที่เธอก็มีเขา เพื่อนๆหลายคนคอยย้ำอยู่ตลอดว่าให้ตัดใจ จนถึงตอนนี้คงถึงเวลาแล้ว...เพื่อตัวเอง