แค่ไม่กล้าสบตา
กลัวจะมีหยดน้ำตาแอบรินไหล
ไม่อยากให้เธอพบความเสียใจ
แล้วต้องมาอ่อนไหว...มาอาทร
ถ้าได้เป็นความสงสาร
ชั้นยินดีทรมานอย่างเก็บซ่อน
ภาพเธอกับเขายังเจ็บปวดแน่นอน
แต่ยังพอทนร้าวรอนได้วัน-วัน
ไม่มีการสบตาของเรา
ความรู้สึกว่างเปล่าก็อยู่กับชั้น
เรี่ยวแรงเหลือพอร้องไห้กับตะวัน
ยังลบรอยได้ทันต่อหน้าเธอ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น